χρυσιοκρότητος

-ον, Μ

χρυσήλατος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσίον «χρυσό νόμισμα» + -κρότητος (< κροτητός < κροτῶ «χτυπώ»), πρβλ. εὐ-κρότητος].